Krijg met enige regelmaat het verwijt dat ik “dingen” onnodig moeilijk maak. Toegegeven ogenschijnlijk simpele zaken worden soms wel heel erg moeilijk opgeschreven. Met een gekke bek roep ik dan met enig sarcasme, dat het een gave is 'makkelijke' dingen moeilijk op te schrijven. Dan lijkt het nog wat, toch? Echter, soms lijken sommige zaken toch echt ingewikkelder te liggen dan dat men denkt.

Het nieuws wordt inmiddels geregeerd door corona. Ik probeer mij enigszins af te sluiten van al die berichten, van deskundigen, al of niet zelf benoemd, die menen te weten hoe het nou echt zit met dat virus. Kijk dus ook niet meer naar programma’s als Op1, Jinek en dergelijke nu daar allerlei BNZW’ers (Bekende Nederlanders Zonder Werk) hun 'wetenschappelijke' mening zitten te verkondigen over de coronacrisis.

Overigens wel bijzonder te zien dat mensen als Dries Roelvink, Marc Marie Huijbregts (u weet wel, die met die irritante stem) en niet te vergeten onze eigen Peter R. de Vries mee zitten te kakelen over dingen, waarvan ik vrees dat zij daarvan net zoveel verstand (of juist niet) hebben als ik. Over nepnieuws gesproken?

Maar tussen al het geweld van de coronaberichtgeving waren er toch verschillende zaken die opvielen en die al of niet direct verband houden met mijn werk. Zo deed onlangs de Hoge Raad een hele belangrijke uitspraak over euthanasie bij een dementerend persoon. Toen op het afgesproken tijdstip het zover was kon de patiënt zich niet meer uiten. De dienstdoende arts voerde geheel conform de reeds eerder door de patiënt opgestelde euthanasieverklaring toch de euthanasie uit. 

No Go zou menigéén zeggen. “Ben je éénmaal dement” dan is euthanasie niet meer mogelijk! De Hoge Raad besliste anders, onder omstandigheden kan dementie niet alleen een rede zijn voor euthanasie, maar is deze ook uitvoerbaar ook al is de patiënt niet meer in staat bij het einde het nog te bevestigen. Persoonlijk ben ik van mening, indien u wensen in die richting hebt, dat u een en ander zorgvuldig en regelmatig met uw (huis) arts moet bespreken. 

Eén ding was wel duidelijk, leg het goed vast! En zoals ik al eens eerder heb geschreven, het kan bij de notaris in bijvoorbeeld een levenstestament, maar is niet verplicht! In een ander geval bleek de gang naar de notaris wel noodzakelijk. 

Het Gerechtshof in Den Haag deed uitspraak in de zaak van het vakantievierende bruidspaar. Eerst overleed de vrouw ten gevolge van een voedselvergiftiging en kort daarop, op dezelfde dag, de man. Wat bleek, partijen hadden geen testament gemaakt en toen de vrouw overleed erfde de man alles omdat hij net iets langer leefde dan zijn vrouw. Na het overlijden van de man ging alles naar zijn familie en kreeg de familie van de vrouw niets. Dat is wel heel krom, zult u denken en ook wel onredelijk. 

Dat vond in ieder geval de familie van de vrouw en probeerde via de rechter de boel in hun ogen recht te zetten. Nee zei het hof, recht is recht en krom is krom en in dit geval zag de rechter niet de mogelijkheid wat krom is in de ogen van de familie van de vrouw recht te praten. Zo had de notaris het ook uitgelegd en vastgesteld in de verklaring van erfrecht. Deze pijnlijke situatie had voorkomen kunnen worden door het maken van een testament. Mocht u, ondanks de crisis, toch op vakantie willen en kunnen misschien toch iets om over na te denken?