Een oude vriend van mij schreef vanmiddag een berichtje op zijn facebookpagina. Hij meldt al dagen naar een knipperende cursor te staren, maar hij weet niet wat hij kan of moet zeggen. Hij wordt stil, kijkt, luistert, beleeft en zwijgt. Ik snap wat hij zegt.

Bij mij staat de cursor ook langer te knipperen dan gebruikelijk. Maar ik kan niet zwijgen. Als iedereen zwijgt, dan kan er ook niemand meer luisteren of beleven of kijken of spontaan in de lach schieten of zich lekker ouderwets ergeren. Dan wordt het helemaal oorverdovend stil in een tijd waarin er al een enorme druk op alle sociale contacten in levende lijve ligt door het C-woord.

Sociale contacten via facebook (of een ander sociaal medium) zijn juist nu voor veel mensen cruciaal. Het is soms het enige persoonlijke contact op een dag. De scholen zijn gesloten. Bij elkaar op visite is uit den boze. Op bezoek in zorginstellingen mag niet, ook niet bij opa en oma. Gezellig winkelen of een leuke lunch, het kan niet. Er wordt thuis gewerkt, dus ook geen collega’s bij het koffieapparaat. Heel veel mensen wonen alleen, die hebben dan ook nog eens geen aanspraak van man/vrouw en/of kinderen.

Nu is de tijd om op social media toch iets te zeggen, te delen, te laten zien of over te praten. Maakt niet uit wat. Als het maar niet nog meer over dat C-woord is. Dat wordt door alle media ruim verslagen. TV, radio en online. Je kunt er niet omheen en als je een klein beetje op hebt gelet, weet je dat dat het komende jaar zo blijft. Het gaat niet weg.

Dus zitten een heleboel mensen de hele zomer achter de geraniums. Als het een beetje lekker weer is op het balkon of in de tuin. Laten we met z’n allen zorgen dat dat alleen letterlijk zo is. En laten we de social media echt sociaal maken, zodat het een contact met de buitenwereld is voor iedereen.