Het was afgelopen zondag zeventig jaar geleden dat de Molukkers aankwamen in Nederland. In veel steden en dorpen stond de Molukse gemeenschap stil bij deze gebeurtenis. In Alphen deden de Molukkers dit bij wijkcentrum Kaju Putih.

In de periode rond de Tweede Wereldoorlog gaven vele Molukkers zich op als militair in het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger (KNIL). Toen de onafhankelijkheidsstrijd in Indonesië voorbij was en de KNIL werd opgeheven, bleek er geen ruimte te zijn voor de Molukse militairen. Desondanks bleven zij Nederland trouw. De Molukse militairen konden kiezen tussen zich aansluiten bij Indonesië, of als militair op dienstbevel tijdelijk naar Nederland af te reizen. Daarna zouden zij terugkeren naar een onafhankelijke Molukken.

De KNIL-militairen reisden af naar Nederland. Op 21 maart 1951 zetten de eerste Molukse KNIL-militairen, samen met hun gezinnen, voet aan wal aan de Lloydkade in Rotterdam. In totaal ging het om 12.500 mensen. Zij zouden zes maanden in Nederland blijven, maar tijdelijk werd definitief. Na zeventig jaar wonen er in heel Nederland zo’n 70.000 Molukkers.

Herdenking

Door de coronapandemie kon de Molukse gemeenschap de herdenking helaas niet vieren als elke ander jaar. Daarom werd deze dag door de Molukse gemeenschap in Alphen op gepaste wijze eervol herdacht. Bij wijkcentrum Kaju Putih vond een ceremonie plaats met een beperkt aantal deelnemers. Onder begeleiding van de Tifa-spelers werd de ceremonie geopend, waarna de Molukse vlag werd gehesen. Leandro Luhulima legde de herdenking vast op beeld.

Tekst loopt door onder het fotoalbum

Donkere bladzijden

Deze zeventig jaar kennen ook donkere bladzijden. In een video legt de NOS uit waarom de Molukkers in Nederland zijn. Frangken Tuhumena, die al 56 jaar in Alphen woont en opgroeide in de Molukse wijk, vraagt Alphenaren op social media om deze video te kijken. “Ik vraag jullie allen vriendelijk bijgaande film van 10 minuten te bekijken van het NOS verslag waarom Molukkers in Nederland zijn. Dan zullen jullie wellicht de pijn kunnen voelen van onze eerste en tweede generatie Molukkers die nooit hebben kunnen terugkeren en velen reeds hier zijn heen gegaan.”