Het is alweer vijf jaar geleden dat de stichting Nieuwe Alphenaren werd opgericht om statushouders (vluchtelingen met een verblijfsstatus, red.) die in Alphen kwamen wonen te helpen bij het inburgeren in de Alphense gemeenschap. Reden om samen met de stichting terug te blikken op de afgelopen vijf jaar. 

De voorzitter van de stichting, de heer Coen Zuidema, vertelt dat bij het helpen bij het inburgeren werd gekozen voor een opzet waarbij Alphense vrijwilligers worden gekoppeld aan statushouders, om ze tijdens wekelijkse ontmoetingen te helpen bij dagelijkse zaken en het leren omgaan met de Nederlandse taal en gebruiken.

Grote instroom

Vooral in het jaar 2016 was een grote instroom van statushouders te zien. Doordat veel Alphenaren bereid waren te helpen, was de stichting in staat om in dat jaar ruim 90 koppels te vormen, die in het algemeen circa een jaar en soms langer actief waren. In 2017 werden de activiteiten van de stichting uitgebreid, zodat eind 2017 circa 130 koppels actief waren. "Hierdoor werd ongeveer 2/3 van de volwassen statushouders die in Alphen kwamen wonen bereikt", vertelt de heer Kees Wenting, één van de vier coördinatoren. Dankzij de vele behulpzame Alphenaren zijn sinds begin 2016 tot nu in totaal zo’n 350 koppels actief geweest of nog actief. De instroom van statushouders nam na 2017 geleidelijk af, waardoor ook het aantal actieve koppels afnam.

“Wanneer komen opa en oma weer?”

Ton en Aleid Belksma behoren tot de koppels die statushouders hebben geholpen. Ton, al vele jaren gepensioneerd, herinnert zich nog goed hoe hij in contact kwam met Stichting Nieuwe Alphenaren. Vijf jaar geleden had echtgenote Aleid een stukje over de stichting uit de lokale krant geknipt. Pas na een paar dagen hierover nagedacht te hebben, besliste Ton om contact op te nemen. Hij wilde wel een steentje bijdragen door iemand te helpen een nieuw leven op te bouwen.

Zo leerden Ton en Mohammad al Hariri elkaar kennen, een paar weken nadat Mohammed in Alphen was komen wonen in de zomer van 2016. In november van dat jaar zag Mohammad na 1,5 jaar zijn vrouw Nisreen en zoontjes Omar en Ali eindelijk weer terug in Nederland. Het was moeilijk om in een andere omgeving, met een andere taal en gewoontes, een weg te vinden. De zorgen over de familie in Syrië leverden continue spanning op, zeker toen het dorp van Mohammads moeder werd gebombardeerd.

Er is sinds die moeilijke begintijd heel wat veranderd. Zoontje Hamza kwam erbij in september 2018. De oudste twee kinderen zitten nu in groep 3 en 5 op de basisschool. Ton zocht bij meerdere bedrijven naar werk voor Mohammad. Dat lukte uiteindelijk bij het bedrijf Uipkes Houten Vloeren. Mohammad kon daar begin vorig jaar als parketlegger aan de slag. Een landgenoot, Ahmad Nassief, werkte daar al. Inmiddels heeft Mohammad een vast werkcontract. Zijn werkgever is zeer tevreden en betaalt de rijlessen, zodat hij straks zelf ook een bus kan besturen. Voor Mohammad zelf is het heel belangrijk dat hij nu zelf zijn kost verdient.

Naast het Nederlands spreken, vond Ton het essentieel dat Mohammad en Nisreen ook wat van de Nederlandse gewoontes en cultuur leerden kennen. En hij hielp met papieren en contact met instanties. Hij leerde ze sommige uitspraken, zoals dat 'op tijd zijn' in Nederland heel belangrijk is. Hij liet ze ook het Vredespaleis en het Binnenhof in Den Haag zien.

Na al die jaren is er een vriendschapsband gegroeid tussen de familie Hariri, Ton en zijn vrouw Aleid. Ze zijn op elkaar gesteld. “Wanneer komen opa en oma weer?”, vragen de kinderen regelmatig. Nu met corona zien ze elkaar jammer genoeg niet zoveel meer. De familie kan zich tegenwoordig gelukkig uitstekend zelf redden. Ton helpt nu nog af en toe wanneer het nodig is, en kijkt met plezier terug op de afgelopen jaren.

“Inwoners Alphen hard nodig om vluchtelingen te helpen inburgeren”

Toen Chris drie jaar geleden met pensioen ging, zocht hij een nuttige invulling van zijn dag om mensen te helpen met inburgeren in Nederland. Hij meldde zich toen bij de Stichting Nieuwe Alphenaren. In diezelfde periode zocht Hassan een coach die hem kon helpen om zijn weg te vinden in Nederland. Hij had zichzelf al aardig wat Nederlands geleerd, maar wist niets van de gewoontes in Nederland. Voor beiden is het een bijzonder contact geworden, wat tot stand kwam via de stichting.

Volgens Hassan lijken hun persoonlijkheden op elkaar. Hij vindt het een prachtig en nuttig contact. Hij heeft zo’n persoon als Chris nodig in zijn leven. In het begin ging het alleen over de taal, later ging het ook over de gewoontes in Nederland. Wat moet je bijvoorbeeld doen om diploma’s te halen? Chris vult aan dat Hassan zeer leergierig is. Hij heeft hem veel kunnen vertellen over de gewoontes in Nederland en waarom die zijn zoals ze zijn. Voor Hassan was Chris eerst een coach, nu is hij een vriend. Chris helpt met veel zaken en Hassan helpt hem ook met een paar dingen. Hij gunt iedere vluchteling zo’n coach. 

De beginperiode in Nederland was voor Hassan heel moeilijk. Als je alleen bent in Nederland is het moeilijk om door te gaan met leven. Iedereen heeft iemand nodig om mee te leven, voor hem is dat zijn vrouw Basma. Hassan was dan ook heel gelukkig toen 15 maanden geleden zijn vrouw en dochtertje Elena naar Alphen mochten komen. De komst van Basma en Elena heeft ervoor gezorgd dat ook Nicole, de vrouw van Chris, betrokken raakte bij het gezin. Het heeft het contact verdiept. Regelmatig eten ze bij elkaar en ze praten dan over allerlei onderwerpen als hobby’s en wat je kunt doen in je vrije tijd. Het zijn gezellige gesprekken, waarbij veel gelachen wordt. Elena is dol op Chris en Nicole en ziet hen als haar grootvader en grootmoeder.

Basma begint in maart met haar staatsexamen 2 en Hassan heeft een paar dagen geleden zijn diploma voor Staatsexamen 2 ontvangen. Hassan heeft nu toestemming om op alle niveaus Engels te doceren. Hassan is nu hard op zoek naar een stageplek docent Engels die hij nodig heeft voor de éénjarige lerarenroute die hij nu volgt aan de Hogeschool Utrecht. Chris is ervan overtuigd dat eventuele werkgevers niet teleurgesteld zullen raken als ze Hassan in dienst nemen. Hij zet zich volledig in. 

Aan het begin heeft Hassan zich vooral gericht op het leren van de Nederlandse taal, omdat hij erachter kwam dat je voor alles wat je wil doen de Nederlandse taal nodig hebt. Hij benadrukt dan ook dat buitenlanders Nederlanders nodig hebben om snel te integreren en snel aan het werk te kunnen, om zo in te kunnen burgeren.